یک نویسنده خوب، یک نویسنده زنده است

با سلام دوباره خدمت همه دوستان و عرض معذرت از اینکه این تازه وارد با دادن ۴ تا رای به لینک‌های دیگر انرژیش سوخت و نتوانست در بحث‌های لینکی‌ که خودش داده شرکت کند. خصوصا عذر می‌‌خوام از پاتریک عزیز که بحثمان نیمه کاره ماند. چقدر خوب است که مطلب آدم مورد بحث قرار بگیرد و چه بد که خودش نتواند در بحث‌ها شرکت کند.

ممنون از همه کسانی‌ که با من هم عقیده بودن و مثبت دادن و تشکر از کسانی‌ که نظر دیگری داشتند و نقد نوشتند.

نمی‌ دانم که آیا همه کسانی‌ که نقد نوشته ‌اند کلّ مطلب من را نیز خوانده ‌اند یا خیر، چرا که پاسخ برخی‌ سوالات را می‌‌شد آنجا یافت.

خیلی‌‌ها انتقاد کرده ‌اند که چرا از بین این همه افراد نبوی باید تلویزیون راه بیندازد. اما اگر نبوی نه، پس آخر چه کسی‌؟ من هم نوشتم که اگر شخص دیگر و بهتری پیدا شد، او را حمایت کنیم. نمیشود که کسی‌ را مجبور به کاری که دوست ندارد کرد. نبوی تنها کسی‌ بوده که تا حالا پیشنهاد داده. امیدوارم که پیشنهادهای جدیدی هم از راه برسند که اقلاً از بین آنها امکان انتخاب داشته باشیم.

دوستانی‌ گفتند که نبوی توانایی این کار را ندارد و بهتر است که فقط به داشتن برنامه‌ای در این رسانه بسنده کند. نمی‌‌دانم تا چه حد با سوابق ابراهیم نبوی آشنا هستید. جدای از نویسندگی به جرات میشود از او به عنوان یکی‌ از آس‌های روزنامه نگاری ایران نام برد. نبوی حدود ۳۰ نشریه به راه انداخته که اکثر آنها از موفقترین‌ها بوده ‌اند، با مجلات فیلم و گزارش فیلم مدت‌ها همکاری سینمایی داشته و چند سال از مدیران شبکه ۱ سیما بوده است. یعنی‌ از لحاظ تجربی‌ از اکثر کسانی‌ که در خارج کشور هستند برتر است.

البته سؤالی برای خود من همیشه مطرح بوده که چرا نبوی اکثرا پس از راه اندازی یک نشریه، مسئولیت آن را به دیگری می‌‌سپرده و خودش مدیریت اجرایی آن را به عهده می‌‌گرفته. آیا دلیل ضعف او در مسئولیت داشتن است؟ آیا نمی‌‌خواسته که در مقام مسئول روزنامه مجبور به سانسور دیگر نویسندگان بشود؟ آیا به کسی‌ بالاتر از خود نیاز داشته که جلوی نوشته‌های تند و تیز خودش را بگیرد؟ نمی‌ خواسته که در یک جا درجا بزند؟ نمی‌‌دانم.

اما می‌‌دانم که می‌‌توان به وی، حال که خودش پیشنهاد کرده، این فرصت را داد که مدیریت این تلویزیون را حداقل تا زمان راه اندازی به عهده بگیرد. پس از آن می‌توان قضاوت کرد که آیا او توان انجام این کار را دارد یا خیر. شاید هم تا آن زمان کسی‌ دیگر پیدا شود و نبوی مثل همیشه فرمان را به دست او بسپارد.

نبوی چند سالی‌ هست که به دنبال راه اندازی یک تلویزیون است و همیشه خودش آن را گفته و اکنون هم به صورت جدی هدفش را دنبال می‌‌کند و من بخاطر زحمتی که می‌‌کشد و به خاطر مطرح کردن این موضوع با دیگران برای جویا شدن نظر آنها ازش تشکّر می‌‌کنم و خسته نباشید میگم.

اگر کمکی از دست من بر بیاید دریغ نخواهم کرد و مطمئناً هزاران نفر دیگر نیز به کمک او خواهند شتافت، که او نه برای خودش بلکه برای ایران و ایرانی‌ این قدم را برداشته.

امیدوارم که از آغاز این راه حرفه ای‌ها نیز او را همراهی کنند که با داشتن تیمی مجرب رسیدن به این هدف بسیار سهل تر خواهد بود.

می‌ دانم که عده‌ای به دلایل مختلف مخالف نبوی هستند که دلایل همه را محترم میشمارم. اما فراموش نکنید که ما اکنون شدیدا به یک رسانه سبز محتاجیم. فقط با مخالفت کردن راه به جای نمی‌‌رسد. بیائید اقلاً راه حل دیگری پیشنهاد کنید به جای آنکه سر هر کلمه و جمله دائما "نه" بیاورید. منفی‌ بافی و ساز خلاف زدن که هنر نیست، راه حل ارائه کنید.

می‌ گویید که نبوی مامور جمهوری اسلامی است. آیا مامور جمهوری اسلامی روز و شب ضد حکومت ایران مطلب می‌‌نویسد؟ آیا مامور ج. ا. میرود زندان؟ آیا مامور ج. ا. که تصادفا شغل نویسندگی هم دارد و در مملکت خودش از شهرت و محبوبیت بر خوردار است راه می‌‌افتد میرود مملکت فرنگ که نه کسی‌ زبانش را می‌‌فهمد و نه کسی‌ تره برایش خورد می‌کند که حقوق چندر غاز پناهندگی بگیرد؟ نکند برای جاسوسی آمده؟ جاسوسی کی‌؟ من و شما؟! فقط ۱۰ نفر باید بگذارند که جاسوسی او را بکنند.

متهمش می‌‌کنید که در جوانی شغل حکومتی مهمی‌ را در ج. ا. داشته. اما فراموش می‌‌کنید که پس از دو سه سال آنجا را رها کرد و پشت سر خودش را هم دیگر نگاه نکرد و سر خود را به کارهای فرهنگی‌ گرم کرد. هر چند که اگر آنجا می‌‌ماند می‌‌توانست مثل خیلی‌‌های دیگر به پست و مقام‌های بالاتر برسد. می‌‌پرسید چرا سکوت کرد، چرا اعتراض نکرد؟ اگر آن زمان اعتراض کرده بود که رفته بود جلوی جوخه اعدام. اگر دنبال قهرمان می‌‌گردید لطفا از جان خودتان مایه بگذارید. نبوی یک قهرمان نیست، یک نویسنده است. یک نویسنده موفق که زنده اش از "شهید نبوی" بیشتر می‌‌ارزد.

من با آثار طنز او چندان میانه خوبی ندارم و داستان‌هایش را بیشتر می‌‌پسندم، اما آن چند سالی‌ که با موش و گربه بازی سر به سر رژیم می‌‌گذاشت و حرف دل مردم را هر روز طنازانه می‌‌نوشت را اکثرایرانیان فراموش نخواهند کرد. آخرش هم به خاطر همان نوشته‌ها به زندان افتاد.

نبوی بدون شک دوستدار مردم ایران است زیرا که با خنده آنها می‌‌خندد و با غم آنها اشک می‌‌ریزد.

بیایید اگر قصد حمایتش را نداریم اقلاً سر راهش سد نسازیم، که او برای ایران، برای من و شما، برای آینده فرزندانمان قدم بدین راه نهاده. بیایید که همراهش شویم و دست به دست هم برای ایرانی‌ آزاد به پیش برویم.

بیایید تا با اتحاد خود پس گردنی محکمی به خامنه‌ای و نوچه‌هایش بزنیم.